Resilienz S. f. [zu lateinisch resilire]. –
1. Psychologie: bezeichnet die psychische Widerstandsfähigkeit von Menschen, die es ermöglicht, selbst widrigste Lebenssituationen und hohe Belastungen ohne nachhaltige psychische Schäden zu bewältigen.
Brockhaus Enzyklopädie
1. Psychologie: bezeichnet die psychische Widerstandsfähigkeit von Menschen, die es ermöglicht, selbst widrigste Lebenssituationen und hohe Belastungen ohne nachhaltige psychische Schäden zu bewältigen.
Brockhaus Enzyklopädie
wytrzymałość ż V blm
1. »zdolność wytrzymywania, znoszenia trudów, przeciwności losu, odporność na głód, niedostatek«.
2. » odporność na działanie różnych sił, zwłaszcza odporność (stopień odporności) ciał na działania mechaniczne jak rozciąganie, skręcanie, ściskanie, zginanie, uderzanie, rwanie«.
1. »zdolność wytrzymywania, znoszenia trudów, przeciwności losu, odporność na głód, niedostatek«.
2. » odporność na działanie różnych sił, zwłaszcza odporność (stopień odporności) ciał na działania mechaniczne jak rozciąganie, skręcanie, ściskanie, zginanie, uderzanie, rwanie«.
